اگرغیر از این بود

هم اینک در زمان ظهـور و در حضور شما به سرمی بردیم

هیچ کس را به اندازه تو اذیت نکرده ایم، بیش از هزار و صد و هفتاد سال منتظر ماندی تا ما بفهمیم که

بی همگان به سر شود      بی تو به سر نمی شود

” از ماست که برماست “

آری،ما مستحق بلای غیبتیـم ؛

سزاوار چنیـن سرنوشتی هستیم ؛

تــو را نخواســته ایم ؛ به بی امامی ” عــادت ” کـرده ایم ؛

هنــوز باورمان نــشــده : تا نیایی گره از کـار بشر وا نــشــود
منتظر ماندی تا بفهمیم بدون تو هیچیم و کاری نمیتوانیم بکنیم، تا باور کنیم که تا تو نباشی همیشه گرفتار رنج و فساد و ظلم هستیم، منتظر ماندی تا برای آمدنت کاری کنیم و موانع ظهور را برداریم، منتظر ماندی تا لیاقت پیدا کنیم و دردمندانه و دلسوزانه فرمودی که :

” اگر شیعیان ما، که خداوند بر انجام طاعت موفقشان بدارد، در وفاکردن به عهد ما همدل بودند، مبارکی ملاقات ما از آنها به تاخیر نمی افتد و سعادت دیدار همراه با معرفت ما به سوی آنها می شتافت، پس ما را از آنها پوشیده نمیدارد، مگر همان چیزهایی که از آنها به ما می رسد و ما دوست نداریم و از آنها انتظار نداریم".

بحار الانوار، جلد 53، صفحه 177

صفحات: 1· 2